„Kazik” ma być szkołą otwartą, nowoczesną i bezpieczną. Rozmawiamy z nowym dyrektorem I LO w Łęczycy

Dlaczego zdecydował się Pan kandydować na stanowisko dyrektora szkoły?

Decyzja o kandydowaniu na stanowisko Dyrektora I Liceum Ogólnokształcącego im. Kazimierza Wielkiego w Łęczycy była efektem długich rozmów zarówno z dotychczasowym dyrektorem - p. Joanną Wdowiak - jak również z moją rodziną. Funkcja, którą obecnie sprawuję, jest zwieńczeniem mojej wieloletniej pracy na stanowisku nauczyciela języka polskiego w łęczyckich placówkach oświatowych. W każdej z nich (Szkoła Podstawowa nr 3, Gimnazjum, I Liceum Ogólnokształcące) spotykałem życzliwych i otwartych nauczycieli, a także kadrę kierowniczą, przychylną kreatywnym i otwartym na nowoczesność pedagogom. Wszyscy oni w różny sposób dzielili się ze mną swoim doświadczeniem, a także wspierali w realizacji różnych przedsięwzięć i projektów. Za to jestem im wdzięczny i cieszę się, że mogłem i nadal mogę z nimi pracować.

Czy cieszy się Pan z wygranej?

Każdy sukces jest powodem do okazywania radości. Rozpoczynam dopiero pracę na stanowisku dyrektora, a to już jest dla mnie ogromne wyróżnienie. Cieszę się, że mogę kierować szkołą z wieloletnią tradycją, szkołą, której uczniowie osiągają liczne i znaczące sukcesy. To z pewnością powody do radości i zadowolenia.

Jaki ma Pan plan na szkołę? Co chciałaby Pan w niej zmienić?

Chciałbym, aby I Liceum Ogólnokształcące było szkołą otwartą, nowoczesną, przyjazną uczniom i bezpieczną, w której wyznacznikami dobrej jakości i marki są sukcesy uczniów. Co chciałbym zmienić? Przede wszystkim chciałbym, aby uczniowie i nauczyciele „Kazika” aktywnie uczestniczyli w międzynarodowych projektach edukacyjnych i z sukcesem brali udział w konkursach i olimpiadach przedmiotowych.

Co najbardziej ceni Pan w swojej pracy?

W swojej pracy cenię kontakty z ludźmi. W każdym staram się dostrzec jakieś pozytywne cechy. Cieszą mnie sukcesy moich uczniów zarówno te indywidualne, osobiste, jak i szkolne. Cenię systematyczność, punktualność, prawdomówność - najgorsza bowiem prawda jest lepsza od kłamstwa.