Cmentarz dla ewangelików i cmentarz żydowski w Łęczycy [ZDJĘCIA]

Cmen­tarz ewangelicko- augsburski w Łęczycy założono najprawdopodobniej na przełomie XVIII i XIX wieku. Został zaznaczony na planie folwarku Borki z 1801 roku, w rejonie dzisiejszych ulicy Gór­niczej i Pol­nej. Cmentarz zaj­muje około 1000 mkw. W mieście przy obecnej ul. Jerzego Popiełuszki znajdował się też cmentarz żydowski. Został zlikwidowany w czasie II wojny światowej przez nazistów, a później teren ten przeznaczono pod zabudowę mieszkaniową.

Powstanie cmentarza przy ulicy Górniczej w Łęczycy datuje się na lata 40 XIX wieku i związane jest z osadnictwem niemieckich kolonistów. Społeczność ewangelicka odgrywała wtedy ważną rolę w życiu gospodarczym Łęczycy.
Po II wojnie światowej cmentarz utożsamiany był z Niemcami i długo nosił piętno cmentarza niemieckiego. W tym okresie społeczność ewangelicka w Łęczycy zmniejszyła się. Wielu mieszkańców sądziło, że na cmentarzu pochowani są żołnierze niemieccy, którzy mordowali Polaków. Na cmentarzu pochowano m.in. Adama Szuberta (zmarł w 1844 roku) uczestnika bitwy pod Raszynem, naczelnika powiatu łęczyckiego, bliskich Jadwigi Grodzkiej czy bogatych przedsiębiorców. Jest także kwatera z okresu I wojny światowej.

Zapomnianym cmentarzem jest także cmentarz żydowski, choć ten już nie istnieje. Powstał w II poł. XV wieku, zlikwidowali go naziści podczas II wojny światowej. Cmentarz znajdował się przy obecnej ulicy ks. Jerzego Popiełuszki.

Obszar kirkutu znacznie poszerzono w l. 30. XIX w. W czasie konfliktu między częścią Gminy Żydowskiej w Łęczycy a rabinem Malbimem "buntowników" chowano na starej części cmentarza. Zlikwidowany przez nazistów podczas II wojny światowej - po wojnie teren przeznaczono pod zabudowę mieszkaniową.